Δεν εχουν όλα χαθεί στο ζήτημα του Artsakh,

 

Δεν εχουν όλα χαθεί στο ζήτημα του Artsakh, πολλά μπορούν να αποκατασταθούν Vartan Oskanian

20  Αυγούστου 2021

Η ειρηνευτική συμφωνία που θα υπογράψει το Αζερμπαϊτζάν μόνο εάν η Αρμενία αναγνωρίσει την εδαφική της ακεραιότητα, η οποία κατά τη γνώμη της περιλαμβάνει το Καραμπάχ, θα καθορίσει την τελική απώλεια του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αρμενίας (1998-2008) Vartan Oskanian παρείχε στα μέσα ενημέρωσης το άρθρο του για το ζήτημα του Artsakh. Το οποίο  παρατίθεται παρακάτω.

"Επί του παρόντος, υπάρχουν δύο ανησυχητικές τάσεις στο ζήτημα του Artsakh που πρέπει να σταματήσουν και να αντιστραφούν εάν η Αρμενία θέλει ποτέ να ελπίζει να αποκαταστήσει, έστω και εν μέρει, τις απτές απώλειες της, να επιβεβαιώσει τη θέση και τον ρόλο της στην περιοχή", στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. 

Η πρώτη επικίνδυνη τάση είναι ότι υπάρχει μια ομαλή μετάβαση από το Artsakh, που αποτελεί ζήτημα προτεραιότητας στην ημερήσια διάταξη, σε μια αμιγώς διμερή ατζέντα Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν. Ως αποτέλεσμα, νέα στερεότυπα επιβλαβή για εμάς διαμορφώνονται στις πρωτεύουσες των κύριων παραγόντων που επηρεάζουν την τελική έκβαση της σύγκρουσης Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, τα οποία βασίζονται σε τρία επιχειρήματα. 

α) Ότι Λύθηκε το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ,

 

β) Ότι το Καραμπάχ είναι έδαφος του Αζερμπαϊτζάν που κατοικείται από Αρμένιους, και μπορούν να ακουστούν τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, 

γ) είναι καιρός να κοιτάξουμε το μέλλον. 

Αυτή είναι η επικρατούσα γενική διάθεση των δυτικών δυνάμεων, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εν μέρει της Ρωσίας. Προς το παρόν, η διαφορά μεταξύ των θέσεων της Δύσης και της Ρωσίας είναι ότι η Δύση θέλει μια λύση στο ζήτημα το συντομότερο δυνατό

έτσι προσφέρει γενναιόδωρη οικονομική βοήθεια στην αρμενική πλευρά για να γλυκάνει τη συμφωνία, ενώ η Ρωσία δεν βιάζεται να βρει λύση. 

Απλώς, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι λίγο περιορισμένος εδώ, καθώς, θέλοντας ή μη, ανέλαβε το ρόλο του «διαμεσολαβητή» και εγγυητή της εφαρμογής των διατάξεων της διακήρυξης κατάπαυσης του πυρός στις 9 Νοεμβρίου. 

Υπό αυτή την έννοια, είναι δυνατόν να γίνει αυτό.

Η δεύτερη τάση είναι ότι το Αζερμπαϊτζάν προσπαθεί να επιβάλει την ατζέντα του στην Αρμενία. Προκειμένου να εφαρμοστεί το συντομότερο δυνατό αυτή η ατζέντα, το Μπακού χρησιμοποιεί όλους τους πιθανούς μοχλούς, εκμεταλλευόμενο την εξασθενημένη αμυντική και διαπραγματευτική θέση της Αρμενίας. 

Το πρώτο είναι το πιθανό έγγραφο οριοθέτησης, το οποίο θα ασχολείται με το ζήτημα των θύλακων.

Το δεύτερο είναι το ζήτημα του δρόμου από το Αζερμπαϊτζάν στο Ναχιτσεβάν, το οποίο αποτελεί διάταξη της δήλωσης της 9ης Νοεμβρίου. 

Το τρίτο είναι το θέμα της υπογραφής μιας πιθανής συμφωνίας για τη δημιουργία ειρήνης Αρμενίου-Αζερμπαϊτζάν και σχέσεων καλής γειτονίας. 

Και οι τρεις αποτελούν πολύ σοβαρές προκλήσεις για την Αρμενία. Θα περιέχουν αναπόφευκτα διατάξεις που δεν θα είναι προς το συμφέρον της ασφάλειας της Δημοκρατίας της Αρμενίας γενικά.

Επιπλέον, η ειρηνευτική συμφωνία που θα υπογράψει το Αζερμπαϊτζάν μόνο εάν η Αρμενία αναγνωρίσει την εδαφική της ακεραιότητα, η οποία κατά τη γνώμη της περιλαμβάνει το Καραμπάχ, θα καθορίσει την τελική απώλεια του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Το γεγονός ότι το Artsakh είναι Αρμενία είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ούτε εγώ, ούτε ο Pashinyan, ούτε όσοι τον ψήφισαν ή από την αντιπολίτευση, αποφασίζουμε για την τύχη του Artsakh. 

Η μοίρα του Artsakh είναι προκαθορισμένη: είναι η κληρονομιά μας, η ιστορία μας, η σπίθα της Ανεξαρτησίας μας, η Γη και το Νερό μας, το Αίμα μας, η Ταυτότητά μας. 

Από την ανακωχή της 12ης Μαΐου 1994, όλες οι διοικήσεις της Αρμενίας, ανεξάρτητα από τη διπλωματική γλώσσα που επέλεξαν στις διαπραγματεύσεις για το καθεστώς-ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση ή μπήκαν σε «de facto de jure» λογοπαίγνιο, ο απώτερος στόχος έχει ήταν πάντα: ότι μια μέρα το Artsakh θα επιστρέψει de jure de στην Αρμενία. Νομίζω ότι είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα ο Nikol Pashinyan  να σταθεί μπροστά στο νέο κοινοβούλιο και να ανακοινώσει από υψηλά έδρανα, «ας συμφωνήσουμε ότι ό, τι και να γίνει, δεν θα υπογράψουμε έγγραφο ή συμφωνία στην οποία το Artsakh θα είναι μέρος του Αζερμπαϊτζάν ». Αυτό θα αλλάξει αμέσως την εθνική διάθεση, θα στείλει ένα σαφές μήνυμα στο Αζερμπαϊτζάν, στη Διεθνή κοινότητα, σχετικά με τα δικαιώματά μας και την αποφασιστικότητά μας να υπερασπιστούμε τη χώρα. Αλλά για να δώσει αξιοπιστία και βιωσιμότητα σε αυτή τη θέση, η Αρμενία πρέπει να έχει έναν σαφή χάρτη πορείας για τα επόμενα βήματα και την πολιτική της. Πρώτον, με δεδομένες τις παγκόσμιες και περιφερειακές εξελίξεις,τα τόσο συχνά αντικρουόμενα συμφέροντα της Δύσης προς την περιοχή μας, την Αρμενία, διατηρώντας τη στρατηγική εταιρική σχέση με τη Ρωσία και, εάν είναι απαραίτητο, εμβαθύνοντάς την, πρέπει να επιστρέψουν σε μια συμπληρωματική πολιτική.

 Σήμερα η Αρμενία δεν μπορεί να μην χρησιμοποιήσει όλες τις ευκαιρίες που παρέχονται για να προωθήσει την λύση στα εθνικά της προβλήματα, ακόμη και αν οι σχέσεις μεταξύ αυτών των ζητημάτων είναι πολύ τεταμένες.

 Δεύτερον, η Αρμενία πρέπει να επιβεβαιώσει κατηγορηματικά ότι η δήλωση της 9ης Νοεμβρίου αντικατοπτρίζει την κατάσταση που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα των εχθροπραξιών στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και τις γύρω περιοχές εκείνη την εποχή. 

Το περιεχόμενό του δεν είναι η έκφραση της βούλησης της Δημοκρατίας της Αρμενίας, αλλά η έκφραση της κατάστασης που επιβάλλεται από στρατιωτική δύναμη. Το status quo που δημιουργήθηκε από τις εχθροπραξίες δεν μπορεί ποτέ να χρησιμεύσει ως βάση για διαρκή, διαρκή ειρήνη στην περιοχή, για έγκριση. 

Τρίτον, η Αρμενία πρέπει να δηλώσει ότι αποδέχεται γενικά την ιδέα της σύναψης ειρηνευτικής συνθήκης με το Αζερμπαϊτζάν μόνο εάν περιλαμβάνει τις ακόλουθες διατάξεις:

1) Απόσυρση όλων των δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν απο το κυρίαρχο έδαφος της Αρμενίας,

2) Άμεση και άνευ όρων επιστροφή όλων των Αρμενίων αιχμαλώτων στο Αζερμπαϊτζάν, συμπεριλαμβανομένων αυτών που δικάζονται επί του παρόντος,

3) Αναγνώριση των συνόρων της Αυτόνομης Περιφέρειας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ως πολιτικής οντότητας. που υπήρχε σε όλα τα έγγραφα διακανονισμού που υπέβαλε η διεθνής κοινότητα από την υπογραφή της κατάπαυσης του πυρός το 1994 ·

4) επανέναρξη διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο της ομάδας Μινσκ για επίλυση του καθεστώτος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. 

Η αποτυχία της διπλωματίας οδηγεί σε πόλεμο, αλλά όταν χάνεις τον πόλεμο, η ανάγκη να τεθεί η διπλωματία σε νέο επίπεδο γίνεται επιτακτική. Η αποτελεσματικότητα μάχης του αρμενικού στρατού είναι εξαιρετικά σημαντική. Αλλά η χρησιμότητά του περιορίζεται από την ικανότητά του να αποτρέπει την επιθετικότητα του Αζερμπαϊτζάν.

Σήμερα ο στρατός δεν θα λύσει, δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα προτεραιότητας που αντιμετωπίζουμε. 

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω αποτελεσματικών διπλωματικών προσπαθειών.

 «Όλα δεν έχουν χαθεί, πολλά πράγματα μπορούν να αποκατασταθούν». 

Iravaban.net: